Poetin    Maria    Schiffner

Zeitkritisches



 

 

 

 




 




 
                                    
                                     Geschichtl vunn Simd Seffe

1. S Ass, diedr s Ass!

Noch dr Schrift täte mr vu su enn sohn: "Ein Original". Ei dr Mundort hiess dos ej Faxemachr. Su enne wor dr Simd Seff. Ar kohm dohar, vrzug kejne Miene und sohte und machte Zeug, ibr dos siech de Leute holb tuut lachtn und drno wur dos ihr vorzn Darfr rimmdrzahlt.

Dos brochtes halt ou mit siech, doss Seffn ou ob und zu ejs ausgewischt wure.

Su kohmr ejmol zunn Obte zu unsn Noppr, wu de Frou ej Hienhnl miedn zu roppn hotte. De Stube woss vuul junge Leute und die worn glei herbei mitzutuhn. "Steigtock uborn Zaum, dort stieht ej Jachanlboum, du hulltr zweh, drei Astl." Na dos wor geschwind geschahn, drno trannte se ann Stiebl s Mitznfuttr vu Seffns Mitze uf, stackte die stachlichn Astl drundr und flickte dos Futtr wiedr nei. Dos wiere jo Seffens gruusse Plotte ganz schiene zrkrotzn!

Vorr dr Stubtiere hottr ej Sackl mit Kliesohme hiegestallt, drmitte vorschwond de Nopprn eis Gewelbe, schutte a Kliesohm ei ejne Schissl und tot weissn Sand eis Sackl, wieor zunn Strehn vorr dr Haustiere gebraucht wurde. Ei daan fing draussn dr Wastl oh zu klaffn und aus dr Ort, wieor dos machte, wosste glei ej jedr, dossr enn Igl hnn mosste. Dos brengt enn Hund jo ei ejne riesiche Wuut, leift do ej Viech, dr Hund springt hie, schnoppt zu und sticht siech ei de Schnauze, wal siech dr Igl jo drweile of ejne Kaule zommgerollt hood. Abr dos tumme Hundsiech glejbts ne, dossr daan Igl ne beikomm kohn, ar krotztn min Pfuutn und basst immr wiedr zu, sticht siech und billd de ganze Nopprschoft zomm, wals su jaukst drbei.

De Nopprn sohte: "Itz hulltock amol daan Igl, daan tumr ou noch ei dos Kliesohmsackl nei'. N Hund misstr abr orscht ohbindn.

Ei ennr Schorze wur dr Igl eigehullt und offn sand eis Sackl getun, ubndruf noch ej Popier, dossmr siech ne glei stoch und drno wiedr schiene zugebundn.

Drnoch sossn olle of dr Lauor bis Seff ausgepoopt hotte und hejmging. Wieor aus dr Stube nausging und de Mitze usotzte, gings jo ou glei luus, enn klenn Plääks und do flug de Tiere wiedr uf und de Mitze offn Tiessch, abr de Nopprn hotte siech geschwinde vrstackt, mier Madl mahtn uns scheinheilich ibr de Mitze har, tranntns Futtr uf, schmiessn s Jachanlreisich weg und flicktn wiedr zu. Do gingr wiedr abr ne weit, do kohmr noch amor zoricke: "Ihr Äsr hottmr ejne Kotze eis Kliesohmsackl getun." Ock wieor of die Kotze komm sein mochte? Do hotte woll dr Igl bei daan Getschunkl bann Trohn ohgefangn zu muckorn, wie de Igl dos moichmol machn.

Olle sprongn glei zu und dr Igl wue undr "freindlichn" Redn wiedr ausn Sackl rausgenumm. Und drno ging Seff, endlich beruhicht, möin Sande ann Sackl hejm. Morgn stond dr Seff of ejmol hindr dr Nopprn ann Gewelbe, wie se grode Mahl reihulln wollde.

Orscht klapptr a Mahlkostn zu, drwuschte de Nopprn, lehte se ohne ej Wurt zu sohn of daan Kostn und dann hoodr zu lalnge offr Moh geriebn, bis olle ann Hause zommgeloufn worn vu ihrn Geprille. Dann hondr n Sand ausgeschutt und wieor sann Kliesohm wiedr ann Sackl hotte sohtr: "Na, forr dosmohl wär ausgezohlt, abr su leicht krieggtr miech nimmej dro!"
Jachan! - Wacholder.

Mohreibn = mit dem Ellenbogen werden kreisende Bewegungen auf dem Bauch einer anderen Person gemacht.

2. De Haustiere

Doss dr Simd Seff aj ahlr Faxnmachr wor, wosste weit und brejt ej jedes Kind Ar wor abr ou ej richtichr Kornhengst. Ann Niedrwortshause hottn se de Uflooge, dort quetschtn se de ganze Nacht. De weibr drheijme hottne destrwagn kejne klejne Buust of die Mohnsvölkr. Do sossn se ou ejmol wiedr olle beisomm bis of Seffn. Dar luss heute of siech wortn. "Wu maog och dr Seff heute bleibn?" frohte ennnr. Do rumpltes of ejmol ann Hause und robotzte sehr vorr dr Stubtiere. Drno sprong se uff und dr Seff worglte ejne Tiere ei de Wortsstube rei. "Su", sohtr, "heute sparrt mich meine Ahle abr nee wiedr naus. Gestorn hood se miech ne neigelossn, do hoh iech heute meine Haustiere mitbrochte. Do kohnse jetze zuschliessn!"

3. Dr Schweinekouf

Dr Simd Seff woode eo de Leipe offn Morkt giehn und sahn ebr a poor Scheinl kejfn kennde. Ar nohm de Katti, wos sei ohgenummenes Madl wor, min Pucklkorbe mit, die soodse hejmtrohn. Nu worn oh daan Durschtiche kejne Schweinehandlre ausn Backufn komm und su villr siech immsoog, ar fond kejne Schweinl, diedn gefolln hättn. Do sohtr ibr de Katti: "Kommocck, ganz leer sollste ou ne hejmgiehn" ging ei enn Lodn und köoufte enn Nachttoop, sotztn ann Köoörbe eis Struh und dann bondn se s Eibindetuch driebr, "Katti, wennde hejmkommst, do tusste, os eb dr Kofb sehr schwer wär, os wennde tichtich schleppn misst."

Na, de Katti brette suwos und wie se ei de Stube neikoom, gingse ganz pucklich vorr lautr Schleppn. De Muttr koom glei geloufn und holfr ausn Korbe, drbei soht se: "Na, wos hort denn ihr vorr Vrreckl vu Schwann gekouft?" Bond neuschierich s Eibindetuch uf und do soogse jo, wos drinne wor.

Seff wor ne gleich mit neigangn, ar hotte siech dos Geschichte van sannr Aldn doch libr vunn Fanstr aus ohsahn wolln.

4. Drzählche

Ejmol drzahlte dr Simd Seff ann Wortshause: "Wie iech do itzamol schlofn gieh, hierich offn Braate iborn Bette, wu iech de Pfeifn und n Towak hoh, wos roschln, iech greife nuff und do hoppt doch ejne Maus rundr ei mei Bette. Iech suchse iborol, findse ne und spiere of ejmol, wie se ann Undrhosnbejne rimmfuhrwarkt. Dos is euch kej schienes Gefiehle und do ruffe iech meine Ahle, dosse mir de Maus hoschn hilft. Dos wor ne su ejfach, abr ihre Zweje hommrsche doch kriggt und ihr kinntmorsch gleibn, jetz bie iech schonn su lange vorrheirot, abr wie meine Ahle do wiedr eis Bette gestiegn is, hoh iech orscht gesahnt, wos die vorr lange Bejne hood."


GUDN APPETIET

Do wor amol ej Mohn ei enn Dorfe, dar hotte de Gescheuthejt mit Löffln gefrassn. Olls vrstondor, olls wusstr, olls brettr. Destrwaagn hilds ou niemand imm aus udn ar mosste siech seine Wortschoft salbr vrsahn, wie seine Frou ihr bissl Labn ufgahn hotte, ei daan se siech n Himml jo hotte sauor vrdinn missn.

Ejmol wolldr ejne Ante schlachtn, farrte siech abr vunn Ausnamm. Nu woror jo ne ummsunst su gescheut. Ar füttrte se acht Tage ock mit Sammeln, drno gragltrsche ob, roppte se und mit Zoum und Zeug nei ei de Pfonne drmitte.

Wie se fartich gebrott wor, sotztr siech drzu und find oh zu assn. Abr su vill ar ou mit Biere nochspieln mochtem se schmackte a bissl kojos je mejor ar ei de Mittlt nei koom, wos jo wetter kej Wundr wor. Abr ar worgste ock nundr und sohte: "Schmecke wie de willst, iech weiss jo, wos de gefrassn host."


S POSAUNSOLO

Su ejne Festmasse ei Brenn wor ejne ganz grusse Sache. Wochenlang wurde geprobt, dosse ordnlich soss. Dr Lhror mosste jo ou vo dr Orgl har salbr diregiern und oll ibrsahn, de Sängr und de Musegantn, die worn abr ock Leute ausn Dorfe und ausn Korchspiele und die machtn sunst olls andere, os Musich.

Dosmohl hottn se ejne schwere, neue Masse eigeprobt und dr Lehror mochte salbr a bissl Lompnbiebr honn, eb olls klappn wiere. Na sugor s gruusse Credo wor gutt gangn, de Sänger worn jo taktgeste und ne amol de Secundkrotzer hottn dosmohl drnabn gegriffn.

Itz koom s Benediktus, do hotte de Orgl orscht ej langes Vurspiel und off olln andorn Notnblaatln worn Pausn eigezejcht. Wjss dr Geior, wos do n ahln Boume mog eikomm sein, korscht und gutt, ar fing off ejmol off sannr Posaune ganz allejjne zu blosn oh, ar mosste seine Ppausn ganz ibrsahn honn. Grode wie dr Lehror ohfangn woode zu orgln, fing ar oh. Das mochte fuchtln wie ar wollde, dr Boum g(k)uckte woll ibr sei Prille hie, bloste abr sei Stickle ruich fort bis ar Pause hotte, wos jo ou s ejnziche Mittl wor. Do soll ick ennr sohn, doss die dichtschn Leute ne olle Fimfe beisomm hottn!

Drno sotztn abr olle richtich ei, de Posaune bloste halt ihr Stickl nochamol, ou nunst ging nischt mej drquare bis zunn "Dona nobis".

Noch dr Korche stondn de Korchleute olle beisomm undorn Kastanien und totn wortn, bisse vunn Chure rundrkomm: "Nei, wor dor abr ejne schiene Masse heute, s Ollrschiennste wor dos Posaunsolo". Do driebr wornse olle ejnich.

                                                                                                     ZURÜCK  ZU  MUNDARTLICHES
web by dobay
  Nutzung Kontakt