Poetin    Maria    Schiffner

Zeitkritisches






 

Mr kriegn ej Gewittr


"De Sunne is naachtn ei enn zackichn Toom gekrochn, de Kallrstuffn worn ou patschenooss, s Pinknmannl hood geriezt, ihr wart sahn, mr kriegn ej Gewittr, s is jo ou ganz dobrich." Und do komm de Gewittrmannr ou schonn iborn Ejchbarg ruff. Vunn Ejchbarge har, do kokk de biesn. Ei ennr Weile fings ou schonn off de Weite zu rumpln oh. "Do wammr ock glei s Tieschkastl min Sporkassebichln und n Popiern rundrhulln - ei daan Holzhoisrn giehtmr nimmej garne of de Kommr nuff, wenns ei ennr Tur kracht." "Hottr denn olle wos ann Fissn? Leiht de Rinne offn Wossrfosse, wenns amende gelche kimmd?" Do rusch ou schonn finstr ei dr Stube und dos Gemummr fing oh ungemietlich zu wardn. Off ejmol fuhrn de Stangn grode rundr und s praazte und prosslte ei ennr Tur. S fing ou oh zu rann, grusse Troppn wie de Tolr. "Kommtock raus, satts euch ock oh" sohte dr Onkl, abr mier Kindr hottn kejne Uhrn, s wor ne geheuor, wemmr immr ann Feuor stand, de Gruussn mochtn ohn, wos se wolldn. Dr. Onkl und dr Votr hottn se oh. Do krachtes off ejmol forchtrlich, dr Onkl kohm rei, tot os wenn nischt gewaast wär, grief onn Tierstook, nohm de Hoppe und n Spritznhausschlissl, stacktse ei und finf ann Hofe eifier und s krachte immrzu; Mier krucuchn dr Muttr imm de Bejne. Mier wosstn schonn, itz giehn de Monslvölkr eis Spritznhaus und machn de Spritze berejt, wenn amende wos vierkomm sellde. Do fings oh zu gissn wie aus Konn, dr Onkl spron eis Summrhoisl, de Wolkn hingn bis off Zaume. De Muttr sohte: "Itz kriemr enn Wolknbruch, se missn de Grobn räum, doss dr Gortn ne ganz drsofft." Zockrsäcke hottn se iborn Koop gestilprt und ei olln Gissn hacktn se de Grobn rejne, dass s Wossr sann Waag fond und drbei krachtes immrzu. Do worsch off ejmol ganz gelbe ei dr Stube unds pladrte wie blachorne Storzn, s stonk ou noch Schwaafl - itz hoods eigschlohn! Dr Onkl schmiess de Hacke weg und g(k)uckte siech ibrol imm, gewärtich, dossr sog aus enn Hause s Feuor rauskomm, dr Votr lief eis Spritznhaus, mier Kindr fingn oh zu heuln, de Tante zundte ejn geweihte Karze oh und de Muttr sohte: "S wor ock ej kaldr Schlag, s hood nischt gemacht." S dunnrte immr noch sehr, abr s schlug nimmej, do horrtmr of ejmol blosn: tattatta, tattatta. "So blosn jo Feuor!! Abr s is ne ann Urte, do tätn se jo tatta blosn."

Olle Mannr liefn eis Spritznhaus, se hottn of ejmol olle de Helme offe und de Feuorwehrblusn oh, ej Pauor ausn Ebrdorfe brochte ou glei de Pfaare und fort rosselte de Spritze, s Dorf nundr. Mier stiegn offn Dodn und g(k)ucktn zunn Schlluhfanstr naus, do sogmr Feuor und Rouch ann Nopprdorfe aus enn Hause ei de Hiecht komm. "Bei wann mof ock dos sein? Dos is doch ne amende bann Schursche?"

Drno sogmr ej poor Weibr bann Borne stiehn, de Tante lief ou naus und mier Kindr einooch und do schnopptmr uf: "Bann Schursche hoods ei de Scheune geschlohn! Na s Haus stieht jo ej hipsch Sticke drvonne, do warnses schon drlöschn." Und su worsch ou. Die de Spritze wiedr hejmkoom, sohtn de Monsvölkr: "S wor ock gutt, doss s su gegossn hotte, s wor olls eigewejcht, do konndmrsch s Haus noch drhaldn."

Mier Kindr storrtn de Monsvölkr oh, os wennse dr Harrgoot salbr wärn und de Muttr mejnte: "Jojo, de Ejchbarggewittre sein immr su biese!"


                                                                                                 ZURÜCK  ZU  MUNDARTLICHES
web by dobay
  Nutzung Kontakt